تعیین رابطه بین طرح واره های ناسازگار اولیه و سازگاری زناشویی با نقش واسطه ای هوش هیجانی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی اهواز

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین طرح واره های ناسازگار اولیه و سازگاری زناشویی با نقش واسطه ای هوش هیجانی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و تحلیل مسیر بود. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانشجویان زن متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز بود که 200 نفر از این افراد به روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه ی طرح واره های ناسازگار اولیه یانگ، پرسشنامه ساگاری زناشویی اسپانیر ( 1976 ) و پرسشنامه هوش هیجانی شات (1998) بود. داده ها با استفاده از روش های همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزار Amos مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که بین بریدگی و طرد با هوش هیجانی، خودگردانی با هوش هیجانی، دیگر جهت مندی با هوش هیجانی، گوش به زنگی با هوش هیجانی، محدودیت مختل با هوش هیجانی، بریدگی و طرد با سازگاری زناشویی، خودگردانی با سازگاری زناشویی، دیگرجهت مندی با سازگاری زناشویی، گوش به زنگی با سازگاری زناشویی، محدودیت مختل با سازگاری زناشویی و هوش هیجانی با سازگاری زناشویی رابطه معنادار وجود دارد. همچنین از بین فرضیه های غیرمستقیم بریدگی و طرد از طریق هوش هیجانی با سازگاری زناشویی، خودگردانی از طریق هوش هیجانی با سازگاری زناشویی، دیگرجهت مندی از طریق هوش هیجانی با سازگاری زناشویی، گوش به زنگی از طریق هوش هیجانی با سازگاری زناشویی، محدودیت مختل از طریق هوش هیجانی با سازگاری زناشویی رابطه غیرمستقیم دارد. سطح معنیداری در پژوهش حاضر ἀ=0/05 بوده است.

کلیدواژه ها:

طرح واره های ناسازگار اولیه ، سازگاری زناشویی ، هوش هیجانی