بررسی فقهی مبانی و مصادیق رویکرد کاهش آسیب های اجتماعی جرم با تاکید بر اعتیاد به مواد مخدر

کم کردن آسیب جرم ،رویکردی است که در سده اخیر در غرب مطرح شده است . بر اساس این رویکرد، در برخی موارد باپذیرش جرم و قلمدادکردن مجرم به عنوان بیمار ویا عضو آسیب پذیر جامعه ، سعی درکم کردن آسیب های ناشی از ارتکاب جرم از سوی نهادهاو مراکز مربوطه می شود. کم کردن آسیب های اعتیاد، مصرف مشروبات الکلی و روسپی گری از عمده مصادیق این رویکرد به شمارمی آید. این نوشتارمی کوشد با روش اسنادی ،ضمن امکان سنجی وتبیین برخی مبانی فقهی این رویکرد، برخی مصادیق فقهی قابل انطباق براین قاعده را مورد بحث قرار دهد.نتیجه بررسی ها،حاکی ازاین است که از منظر فقهی این رویکرد با رعایت ضوابطی قابل پذیرش می باشد و قواعدی همچون دفع افسد به فاسد، تقدیم اهم ، مصلحت ، ضرورت و حکم حکومتی از مهم ترین مبانی پذیرش این رویکرد به حساب می آید.

کلیدواژه ها:

کاهش آسیب های جرم ، آسیب زدایی از جرم ، دفع افسد به فاسد ، مدیریت جرم ، مبانی فقهی