بررسی روند تغییرات سرانه و سطوح کاربری مسکونی بافت مرکزی شهر ایلام در دهه های 70 و 80 و مقایسه وضع موجود با طرح های جامع و تفضیلی پیشنهادی

مهمترین عامل در کاربری اراضی، سرانه و سطوح کابری مسکونی در بافت مرکزی است، بنابراین کاربری اراضی شهری مجموعه ای هدفمند از فعالیت هایی است که محیط مصنوع را سامان می بخشد. بررسی کاربری مسکونی در محدوده بافت قدیمی و مرکزی شهرها از اهمیت خاصی برخوردار است، زیرا با وجود آنکه بافت مرکزی تنها بخشی از کل مساحت شهر را در بر گرفته، اما از لحاظ نوع، کیفیت وموقعیتشان در داخل بافت، تاثیر بسیاری بر سایر کاربری ها می گذارند. هدف این پژوهش، بررسی روند تغییرات سرانه و سطوح کاربری مسکونی بافت مرکزی شهر ایلام در دهه های 70 و 80 و مقایسه وضع موجود با طرح هیا جامع و تفصیلی پیشنهادی است. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی و پیمایشی مسایل و کمبود کاربری مسکونی بافت مرکزی شهر ایلام به صورت کمی و کیفی می باشد؛ بنابراین با لحاظ کردن شرایط اجتماعی، اقتصادی و کالبدی شهر این مهم بررسی شده، عوامل موثر بر تغییرات کاربری اراضی مسکونی بافت مرکزی شناسایی گشته و اثرات این تحولات را طی دهه های 70 و 80 را شناسایی، ارزیابی و با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (Gis) به تجزیه و تحلیل وضع موجود و مقایسه با افق طرح های جامع و تفصیلی پرداخته شده است. در ادامه با مقایسه نمودن آمار و اطلاعات مربوط به سطوح و سرانه وضع موجود کاربری مسکونی با استانداردهای شهری و افق طرح ها، مقدار کسری یا حتی اضافه بودن سطوح و سرانه را محاسبه و به صورت جداول و نمودار ترسیم گردیده است تا در تحلیل های نهایی مورد استفاده واقع شوند.

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی ، سرانه ، بافت مرکزی ، تراکم خالص مسکونی ، تراکم ناخالص مسکونی ، برنامه ریزی شهری ، برنامه ریزی کاربری زمین