تحلیل آسیب پذیری مناطق سکونتگاهی در فرآیند مدیریت یکپارچه بحران رویکرد تلفیقی (GIS)

بلایای طبیعی همواره بعنوان یک عامل تهدید کننده در حیات بشری تلقی شده اند.علی رغم عدم امکان پیش بینی زمان حدوث بسیاری از این پدیده ها، میتوان با چاره اندیشی و اتخاذ برنامه های پیشگیرانه از شدت بروز نتایج منفی آن کاست..گسترش ابزارهای جدید تحلیلی این امکان را در اختیار برنامه ریزان و مدیران قرار داده است که با شناخت عمیق تر نسبت به مهار بحران و ایجاد آمادگی لازم اقدام نمایند.از جمله این ابزارها، مدلهای تلفیق اطلاعات و بانک های اطلاعاتی مکان محور (GIS) است که امکان ایجاد نتایج ترکیبی را از لایه های منفرد اطلاعاتی فراهم می سازد.در این مقاله با استفاده از تکنیک تلفیق لایه های اطلاعاتی در محیط GIS در یکی از مناطق منتخب تهران(منطقه ، 1 شهرداری) ، سعی شده است کاربرد این تکنیک در تعیین پهنه های پرخطر شهری ارزیابی شود.نتایج نشان میدهد که سطوح اسکان شهری، با تعیین وزن عوامل و ترکیب آنها،تفاوت معنی داری را با شرایط بروز یافته در هر لایه داراست

کلیدواژه ها:

سیستم اطلاعات جغرافیایی ، مدیریت یکپارچه بحران ، ، بلایای طبیعی ، ، بافت های فرسوده شهری