تاثیر الیاف پلی پروپیلن در چسبندگی میان بتن و آرماتور در بتن خودمتراکم

بتن خودمتراکم، بتنی بسیار سیال و مخلوطی همگن است به دلیل ترد بودن و شکنندگی بتن، استفاده از الیاف های مختلف در بتن رایج شده است. تا با ایجاد شرایط یکنواخت بر شکل پذیری آن بیفزاید. در این طرح به بررسی چسبندگی میان بتن و ارماتور تاثیر الیاف پلی پروپیلن در این چسبندگی پرداخته شده است. پارامتر متغیر در طرح های اختلاط، مقدار الیاف پلی پروپیلن است که دارای مقادیر 0، 0/6، 1/2 و 1/8 کیلوگرم در متر مکعب است جهت بررسی خودتراکمی آزمایش های بتن تازه و برای بتن سخت شده، آزمایش مقاومت فشاری، کششی و چسبندگی انجام شده است نمونه ها برای ازمایش مقاومت چسبندگی به صورت مکعبی با ارماتورهای عمودی در مرکز آن تهیه و در دو شرایط خشک و مرطوب نگهداری شدند حضور الیاف پلی پروپیلن موجب بهبود خاصیت کششی و چسبندگی میان بتن و آرماتور در بت خودمتراکم شدهاست ، در حالی که کارایی بتن تازه را کم کرده است.

کلیدواژه ها:

بتن خودمتراکم ، آرماتور ، چسبندگی ، الیاف پروپیلن ، نانو سیلیس