بررسی نقش سرمایه اقتصادی در توسعه نیافتگی سکونت گاه های روستایی ایران مطالعه موردی مناطق روستایی شهرستان دیواندره

نگاه متمرکز و از بالا به پایین به برنامه ریزی روستایی و کم توجهی به مولفه های عمران و توسعه روستایی در چند دهه گذشته موجب از هم گسخیتگی سلسله مراتبی روابط شهری و روستایی شده است، به تبع آن توسعه نیافتگی روستاهای کشور، بروز مسایل و مشکلاتی را برای آنها به دنبال داشته است از جمله این مسایل می توان به کاهش مشارکت روستاییان در سرنوشت خود، پاینی بودن اعتماد به نفس، فقدان یک نظام مدیریت مطلوب، بیکاری، مهاجرت و.. اشاره کرد. از منظر دیگر، باید شالوده چالش های فوق الذکر را در عوامل اقتصادی جست و جو کرد. بدین منظور در این مقاله عوامل موثر در توسعه نیافتگی سکونت گاه های روستایی با پرسش زیر مورد مداقه قرار گرفت: ایا بین سرمایه اقتصادی با توسعه نیافتگی روستایی رابطه معنی داری وجود دارد برای یافتن پاسخ و ازمون این سوال که به عنوان فرضیل نیز مطرح بوده است. ابتدا از میان جامعه آماری 302 خانوار از 6 ابادی از سه دهستان بخش کرفتو شهرستان دیواندره انتخاب شد سپس داده های مورد نیاز از طریق اسنادی و عملیات پیمایشی گردآوری شد، علاوه بر آن، از مصاحبه حضوری با خبرگان محلی نیز استفاده شد. تحلیل داده ا نیز به روش توصیفی و آماری انجام شد و نتایج یافته ها، تاثیر سرمایه اقتصادی بر توسعه نیافتگی سکونت گاهی روستایی منطقه مورد مطالعه را تایید کرده است.

کلیدواژه ها:

شهرستان دیواندره ، توسعه نیافتگی روستایی ، سرمایله اقتصادی ، توسعه روستایی