تحلیل تصویرآفرینی ساختارهای صرفی افعال در ترجمه های قرآن کریم

قرآن کریم جهت نیل به اهداف عالی خود، به زبان عامه مردم جهان، یعنی زبان تصویری،سخن گفته است؛ زیرا زبان و اسلوب تصویرآفرینی مفاهیم را ملموس و حاضر در ذهن و تخیل ساخته و در نهایت موجب اثربخشی و انگیزش بیشتر در مخاطب می گردد. در این راستا از ظرفیت های زبان عربی که زبانی تصویری است، بهره برده شده است. تمام ظرفیت های این زبان به صورت روش یا ابزاری مستقل و درعین حال مرتبط با سایر روش هابه کار گرفته می شود. پژوهش حاضر با روش تحلیلی توصیفی و مطالعه کارکرد چهار ساختار از ساختارهای صرفی افعال (ساختار زمانی، لازم و متعدی، معلوم و مجهول و مجرد و مزید) در تصویرآفرینی نمونه هایی از آیات قرآن، به بررسی شش ترجمه از ترجمه های امروزین در راستای تصویرسازی پرداخته است. در سایه این مطالعه و بررسی، به نقش شایسته ساختارهای صرفی افعال به طور مستقل در تصویرآفرینی آیات مذکور اهتمام ورزیده می شود،به ویژه در عرصه ترجمه و برگردان این افعال به زبان مقصد تا تصویر آیه، هرچه نزدیک تر به تصویر مدنظر قرآن در ذهن مخاطب زبان مقصد مشاهده شده، مایه درک و اثرپذیری بیشتر او از مفهوم شود. نتایج به دست آمده و نمونه آیات گویای آن است که هر یک از ساختارهای صرفی افعال در حاضرسازی حادثه آینده در زمان حال، گسترش زوایای پنهان صحنه ها و تمرکز بر بعدی از ابعاد صحنه ها اثری انکارناپذیر دارد. در غالب ترجمه ها این اثرها و عمق بخشی معنا یا نادیده گرفته شده، یا کمتر مورد توجه واقع شده است. این امر می تواند به سبب غفلت یا سهل انگاری در توجه به کارکرد ساختار صرفی افعال در زبان تصویری قرآن و عدم دغدغه انتقال همان تصویر به زبان مقصد باشد.