روش شناسی رویکرد علامه طباطبایی در اختلاف قرایات

مفسران در مواجهه با اختلاف قرایات، یکی از رویکردهای سه گانه، یعنی بسنده کردن به قرایت رایج، معتبر دانستن همه قرایت های معروف یا گرایش به نقد و گزینش قرایات را انتخاب نموده اند. علامه طباطبایی رویکرد سوم را در تفسیر خود برگزیده است. ایشان در بیشتر مواردی که اختلاف قرایات را گزارش کرده اند، به نقد و بررسی آنها پرداخته و با استناد به مرجحات روایی، قرآنی و ادبی، در نهایت یکی از قرایت ها را ترجیح داده است.ایشان برخلاف کسانی که قرایت حفص از عاصم را قرایت معیار دانسته و بر اساس آن مشی تفسیری شان را انجام داده اند، به این قرایت بسنده نکرده و از قرایت های دیگری که واجد شرایط اعتبار بوده اند نیز بهره برده است. نقش و تاثیری که این روش در تفسیر علامه از آیات برجا گذاشته است، موضوعی است که در این نوشتار مورد بحث قرار می گیرد