قرآن و حقایق علمى

قرآن کریم چگونھ کتابى است، کتابى اسرار آمیز، معماگونھ، عجیب و رازآلود یا کتابى روشن و پر محتوا حقیقت آن است کھ قرآن خود را کتاب ھدایت و رستگارى مىداند و پیوستھ بندگان را بھ تلاوت و تدبر در خود دعوت مىکند. این دعوت قرآن، دعوت بھ تماشاى حروف و کلمات نیست، بلکھ فراخواندن بھ قرایت، تدب ر و توجھ بھ انذارھا و ھشدارھا است. قرآن احسن الحدیث است کھ جنبھ معنایى و محتوایى آن مد نظر بوده است ھر چند کھ ساختار لفظى آن نیز نمودھاى اعجاز را بھ وضوح در بر دارد: ଲ نزل احسن الحدیث کتابا متشابھا مثانى تقشعر منھ جلود ال ذین یخشون ربھم ثم تلین جلودھم و قلوبھم الى ذکر ଲ ذلک ھدى ଲ یھدى بھ من یشاء و من یضلل ଲ فما لھ من ھاد... )زمر/23( خداوند بھترین سخن را نازل کرده، کتابى کھ آیاتش )در لطف و زیبایى و عمق و محتوا( ھمانند یکدیگر است؛ آیاتى مکرر دارد )با تکرارى شوقانگیز( کھ از شنیدن آیاتش لرزه بر اندام کسانى کھ از پروردگارشان مىترسند افتد؛ سپس برون و درونشان نرم و متوجھ ذکر خدا مىشود؛ این ھدایت الھى است کھ ھر کس را بخواھد با آن راھنمایى مىکند؛ و ھر کس را خداوند گمراه سازد، راھنمایى براى او نخواھد بود!