ادیان آسمانی و گفت و گو

در جهان حاضر گفت وگوی میان ادیان از چنان مقبولیتی برخوردار شده است که بیشتر متالهان واندیشمندان ادیان بزرگ، جهت بسط و گسترش این گفت وگوها کوششهای فراوان می کنند. اهمیت این گفتمان از آن جهت است که پیروان ادیان، بویژه ادیان الهی در صدد پیداکردن مشترکات تاریخی اعتقادی به منظور ابهام زدایی از پیامهای اصلی ادیان و تقویت زمینه های صلح و همزیستی هستند. از این رو لازم است که تحقیقی همه جانبه در متون دینی ادیان الهی نظیر قرآن و عهدین صورت گیرد. دراین تحقیق باید به این پرسشها پاسخ داد که وجوه شتراک و اختلاف میان قرآن و عهدین چیست آیا وجوه اشتراک در حدی است که بتوان آن را اساس گفت وگو میان پیروان ادیان قرار داد در این مقاله بر اساس روش علمی تطبیقی، مشترکات، از طریق سه متن اصلی قرآن، تورات و انجیل دنبال می شود و آنچه نگارنده در این مقاله به آن اهتمام می ورزد این است که در مسایل نبوت، معجزه، عصمت، موسی کلیم االله(ع) و میقات او و دریافت الواح، عیسی کلمه االله(ع) و وحی و نجات بخش بودن آن که بنیادی ترین موضوعات است، نقاط اشتراک بیش از نقاط افتراق است و باید برای بهتر فهمیدنعقاید یکدیگر، گفت وگوهای میان ادیان را بر محور مشترکات آغاز کرد؛ چه اینکه ادامه این گفت وگوها موجب شناخت بنیادین در تعالیم ادیان و گسترش مراوده و تفاهم میان پیروان آنها و تلطیف و تصحیح آنان می گردد و در نتیجه زمینه های صلح و همزیستی میان آنان را تقویت می کند.

کلیدواژه ها:

وحی ، نبوت ، معجزه ، عصمت ، محمد(ص) ، موسی(ع) ، مسیح(ع) ، صلیب ، رستاخیز مسیح ، صعود ، مسیح ، روح القدس ، الوهیت ، پیشگویی ، قرآن ، عهد قدیم ، عهد جدید ، نجات و رهایی ، گناه ذاتی