طبرسی؛ اسوه و الگوی مفسران

ابوعلی فضل بن حسن بن فضل طبرسی ملق6ب به امین الاسلام، مفسر، محدث، فقیه، متکل6م، ادیب،لغوی و ریاضی دان و از عالمان بنام شیعی در قرن ششم هجری است. تفسیر مجمع البیان او ازبهترین تفاسیری است که بر قرآن نگاشته شده و از افتخارات میراث مکتوب اسلامی و شیعی به شمارمی آید.ولادت طبرسی در سال 468 یا 469 هجری قمری گویا در مشهد بوده و درگذشت او بنابر مشهور درسال 548 در سبزوار که حدود 25 سال آخر عمر را در آنجا گذرانیده اتفاق افتاده است. پس از وفات،پیکر او به مشهد انتقال یافت و در محلی نزدیک حرم رضوی که آن زمان به نام قتلگاه شناخته میشد به خاک سپرده شد. هم اکنون خیابانی از حرم مطهر رضوی به سمت شمال امتداد یافته که ازکنار مرقد او می گذرد و به نام او خوانده می شود.فرزند او ابونصر حسن بن فضل بن حسن طبرسی، صاحب کتاب مکارم الاخلاق است و فرزند او نیزابوالفضل علی بن حسن بن فضل طبرسی، صاحب نثر اللیالی و نیز مشکوه الانوار است که در تکمیل کتاب مکارم الاخلاق نگاشته شده است. ابومنصور احمد بن علی بن علی بن ابی طالب نیز به نام طبرسی شهرت یافته که کتاب الاحتجاج بدو نسبت داده می شود و با صاحب مجمع البیان نسبتی ندارد.