اصول تفسیرمتون مقدس درفی ظلال القرآن

فی ظلال القرآن بی تردید یکی از پرخواننده ترین و تاثیرگذارترین تفسیرهای قرن چهاردهم است، تفسیری که زیبایی، تحر6ک وحماسه را درخود جمع کرده است. گرچه درنگارش نخستین این تفسیر، مثل کتاب (التصویر الفنی فی القرآن) انگیزه نویسنده پرده برداری از چهره زیبای قرآ ن بود،و تفسیر را در یک نظریه زیبا شناختی تطبیق شده محدود نگه می داشت، اما استمرار حضور جدی مفسر درصحنه های سیاسی واجتماعی و رویارویی با نمادهای جاهلیت عصر حاضر، وانس و الفت پیوسته او با قرآن، سبب شد تا دید او درباره قرآن به انسجام و عمقی برسد که سبب شد ویرایش دوم فی ظلال کتابی باشد تحول یافته؛ این بار نویسنده آن، با حفظ دیدگاه زیبا شناختی پیشین،اما با دیدی غایت شناختی به قرآن نگاه می کرد، با چنین نگاهی قرآن کتاب برنامه ای عملی و راهنمای حرکات اساسی فرد وجامعه بود، در راستای برپایی جامعه قرآنی هن گامی می توان از قرآن بهره برد که آن را کتاب قانون و دستور ساختن جامعه وانسان الهی تلقی کنیم.(سید)1 در صدد این مهم بود که مسلمانان به قرآن بازگردند وبه آن از منظری بنگرند که مسلمانان صدر اسلام نگاه می کردند: نقشه ساخت جامعه وکتاب راهنمای حرکت انسان. وی در راستای دستیابی به این هدف، مسایلی را در تفسیر خود مطرح می کند که اصول روش تفسیری او به حساب می آیند، سید تلاش می کند این دیدگاه و اصول مربوط به آن را در تفسیر خویش به طور نظری مشخص کرده، هم به گونه ای عملی پیاده نماید.