بررسی تطبیقی مدت و مبدا مرور زمان در کنوانسیون مرور زمان راجع به بیع بین المللی کالا با مقررات متحدالشکل تجاری ایالات متحده آمریکا و اسناد دیگر

اعمال محدودیت زمانی، پیرامون حق اقامه دعوا در قراردادهای تجار ی بین المللی علاوه بر جلوگیری از بی ثباتی و حفظ منافع طرفین، به عنوان یک ضرورت نیزقلمداد میشود. مدت مرور زمان در کنوانسیون همانند مقررات متحدالشکل تجاری چهار سال تعیین شده در حالی که این بازهزمانی در مقررات دو سند دیگر سه سال تعیین گردیده است. مبدا مرور زمان در تعیین این بازه یزمانی نقش ویژهای را ایفا مینماید. طبق مقررات کنوانسیون، مرور زمان از هنگامی آغاز میشود که ادعا شکل گرفته باشد. در ماده 725-2 مقررات متحد الشکل تجاری آمریکا نیز، همین معیار مورد توجه قرار گرفته است. از این رو در ارتباط با تعیین مبدا مرور زمان، جز در مواردی که حق فسخ ایجاد شده؛ مقررات متحدالشکل تجاری با کنوانسیون هماهنگ و سازگار است . این امر به این دلیل است که در مقررات متحدالشکل تجاری امریکا در غالب موارد به استثنای دعاوی ناشیاز تقلب، از اعمال قاعدهی کشف برای تعیین مبدا مرور زمان خودداری شده است. در حالی که در یونیدغای 2010 و چارچوب کلی ارجاع، پیرامون تعیین مبدا مرور زمان قاعده کشف در کلیهموارد اعمال گردیده است . به هم ین سبب جز در ارتباط با دعاو ی ناشی از تقلب، مقررات کنوانسیون با دو سند اخیرهماهنگ و سازگار نمیباشد.

کلیدواژه ها:

مدت و مبدا مرور زمان ، مواد 8 تا 13 کنوانسیون مرور زمان ، ماده -III7- 2-725 مقررات متحدالشکل تجار ی ایالات متحده امر یکا ، ماده 203-چارچوب کلی ارجاع ، ماده2-10 یونیدغای2010