تحلیل اثرات بازخوردی و سرریزی در قالب الگوی داده-ستانده دو منطقه ای مطالعه موردی استان تهران و سایر اقتصاد ملی

اهمیت اقتصاد فضا چندی است در ایران مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته و در سلسله مقالاتی نیز تلاش هایی برای شناسایی اهمیت اقتصاد فضا در چارچوب جداول داده ستانده تک منطقه ای صورت گرفته که تحولی در مطالعات اقتصاد منطقه ای در ایران به حساب می آید ضرایب داده ستانده منطقه ای در این مقال ها بر مبنای نبود ضرایب آماری محاسبه و میزان اعتبار آماری آن نیز مورد آزمون قرار گرفته اند اما ضرایب داده ستانده تک منطقه ای به لحاظ اهمیت اقتصاد فضا و تحلیل های منطقه ای دارای محدودیت هایی است برای برون رفت از این محدودیت ها الگوی دو منطقه ای معرفی می شود هدف از این پژوهش ارایه روش برآورد ضرایب داده ستانده دو منطقه ای با رویکرد غیر آماری است که برای نخستین بار در ایران به صورت تجربی مورد مطالعه قرار می گیرد این دو منطقه استان تهران و استان های دیگر در اقتصاد ایران است ضرایب داده ستانده دو منطقه ای سیاست گذاران را قادر می سازد تا علاوه بر کاربردهایی که تحلیل های داده ستانده تک منطقه ای دارند اثرات بازخوردی و سرریزی بین منطقه ای و الگوی تجارت بین منطقه ای را شناسایی و طراحی نماید نتایج برآورد ضرایب دو منطقه ای در سطح ده بخش اصلی در اقتصاد ایران در سال 1380 در این مطالعه نشان می دهد 58 درصد از واردات استان تهران از سایر اقتصاد ملی است در حالی که 41 درصد از واردات سایر اقتصاد ملی از استان تهران است

کلیدواژه ها:

ابعاد اقتصاد فضا ، ضرایب داده-ستانده دو منطقه ای ، تهران ، اثرات بازخوردی و سرریزی