بررسی رابطه میان تمایزیافتگی خود و سبک های عشق ورزی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه میان تمایزیافتگی با سبکهای عشق ورزی وهمچنین مقایسه سبکهای عشق ورزی و سطوح تمایزیافتگی زنان و مردان متاهل شهر مشهد بود. مشارکت کنندگان در پژوهش حاضر 121 نفر از افراد متاهل شهر مشهد که به صورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شده بودند مورد آزمون قرار گرفتند.برای سنجش تمایزیافتگی از پرسشنامه تمایزیافتگی ) DSL (و برای سنجش سبکهای عشقورزی از مقیاس سه گانه اشترنبرگ استفاده شد. دادههای جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار Spss و آزمون معناداری ضریب همبستگی پیرسونجهت بررسی رابطه خردهمقیاسهای تمایزیافتگی با خردهمقیاسهای آزمون اشترنبرگ و آزمون مقایسه دو میانگین مستقل به منظور مقایسه خرده مقیاسهای تمایزیافتگی و خرده مقیاسهای آزمون اشترنبرگ درآزمودنیهای زن و مرد متاهل شهر مشهد مورد تحلیل قرار گرفت. پس از تجزیه و تحلیل دادهها نتایج نشان دادکه میان خردهمقیاسهای صمیمیت، شوریدگی و تعهد اشترنبرگ با خرده مقیاسهای واکنش هیجانی، جایگاه من، گسلش عاطفی و هم آمیختگی ارتباط معکوس معناداری دارد همچنین نتایج این آزمون نشان داد که بین میزان گسلش عاطفی مردان و زنان تفاوت معناداری وجود دارد، بدین صورت که آزمودنیهای مرد میزان گسلش عاطفی بیشتری را گزارش نمودهاند. در بقیه خرده مقیاسها بین دو جنس تفاوت معناداری شاهده نشد

کلیدواژه ها:

تمایزیافتگی خود ، سبکهای عشق ورزی ، واکنش هیجانی ، جایگاه من ، گسلش عاطفی و هم آمیختگی