ارزیابی مناطق شهری شهر تبریز براساس سطوح خدمات شهری

مفهوم عدالت از منظرهای مختلف قابل تامل است و مفاهیمی چون عدالت اجتماعی،عدالت فضایی، عدالت جغرافیای و عدالت محیطی نیز متاثر از چند بعدی بودن این مفهوم است، اما مطلب حایز اهمیت این است که اساس هرگونه تغییر در سازمان فضایی در روابط اقتصادی و اجتماعی و توزیع درآمد در جامعه اثر مستقیم میگذارد و مسلما استفاده از مکانیزم ها و برنامه ریزی های مختلف می تواند تاثیرات ضد و نقیضی در برقراری و یا عدم برقراری عدالت ایفا کنند. در پژوهش به صورت موردی به بررسی شهر عدالت( عدالت اجتماعی و عدالت فضایی) پرداخته شده که یکی از جنبه های آن همان دسترسی به خدمات شهری در سطح شهر است پرداخته شد که برای این منظور از مدل VIKOR جهت رتبه بندی مناطق شهر تبریز پرداخته شد که شهروندان مناطق دهگانه شهر تبریز به لحاظ دسترسی به خدمات در وضعیت نسبتا مناسبی قرار دارند مناطق 4 و 3 در رتبه های اول و مناطق 9 و 5 در رتبه های آخر قرار دارند. در ادامه برای بررسی رابطه توزیع جمعیت و توزیع خدمات در سطح شهر تبریز از مدل اسپیرمن استفاده شد که ضریب اسپیرمن 0.9 محاسبه گردید که نشانگر همبستگی بالا در رابطه ذکر شده میباشد یعنی تا حدودی عدالت اجتماعی در مناطق شهر تحقق یافته یعنی به نسبت جمعیت، خدمات توزیع شده ولی به لحاظ عدالت فضایی نیاز به برنامه ریزی های لازم در سطح مناطق 9 و 10 که دارای پتاسیل های فضایی مناسب می باشد، هست.

کلیدواژه ها:

عدالت اجتماعی ، عدالت فضایی ، مدل VIKOR ، مدل اسپیرمن ، شهر تبریز