بررسی مولفه های پایداری در معماری با رویکرد توسعه اقتصادی (نمونه موردی: مکانیابی فرودگاه بجنورد)

ضرورت ایجاد و توسعه هرچه بیشتر مقوله پایداری در معماری به خوبی قابل مشاهده است. بطور کلی معماری پایدار را می توان معماری ای دانست که نسبت به ویژگی ها و شرایط محیطی و مکانی پاسخگو است و از قابلیت های بستر خود در راستای ایجاد شرایط محیطی مطلوب استفاده بهینه می نماید، یعنی کمترین صدمات را به محیط زیست وارد می کند. مفهوم توسعه پایدار مفهومی است که در سال های اخیر در مجامع علمی بسیار مطرح گردیده است و ارتباط نزدیکی با آسیب های اجتماعی، زیست محیطی، اقتصادی و نوع معیشت شهری، شکل و بافت شهری، مدیریت شهری و ... دارد. اما یکی از ارکان دسترسی به پایداری توسعه همزمان از امکانات و پیشرفت است. فرودگاه ها به عنوان یکی از تجهیزات شهری و ارتباطی نقش بسزایی در توسعه شهری، ناحیه ای و ملی دارند و در برخی موارد کارکرد فرا کشوری پیدا می کنند. در این پژوهش به بررسی مولفه های پایداری در معماری با رویکرد توسعه اقتصادی و رونق گردشگری و همچنین عوامل تاثیرپذیر از آن پرداخته خواهد شد. فرودگاه صرفا یک ساختمان پایانه ی حمل و نقلی نیست بلکه از آن می توان بعنوان معرف اقتصاد و پیشرفت شهر نام برد. هدف این پژوهش بررسی مولفه های پایداری در معماری با رویکرد توسعه اقتصادی و رونق گردشگری است. در این پژوهش از روش تحلیلی – استنتاجی و کمی که متکی بر بررسی متون مختلف می باشد استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

پایداری ، گردشگری ، اقتصاد ، مکانیابی ، توسعه شهری