رتبه بندی معیارهای سنجش مناسب سازی برای پارک های شهری جهت استفاده معلولین با استفاده از روش تاکسونومی عددی (مورد مطالعه: شهر گرگان)

استفاده از فضاهای شهری و امکانات موجود در آنها، از جمله حقوق شهروندی هر شهروند است. انسان به عنوان موجودی اجتماعی همواره درصدد ایجاد ارتباط با فضای پیرامون خود است. ایجاد این ارتباط از طریق حضور در محیط، دسترسی به فضاهای پیرامون و انجام فعالیت های حیاتی میسر است. لذا شهر باید به گونه ای باشد که تمام شهروندان شرایط و امکان استفاده برابر و یکسان از آن را داشته باشند. از جمله ملزومات رشد و توسعه جامعه، ایجاد بسترهای فضایی و کالبدی مناسب جهت استفاده همه اقشار جامعه از خدمات و امکانات عمومی، به منظور تحریک و جابجایی بهتر و دسترسی آسان تر است. تا بدین وسیله فرصت حضور در شهر را داشته باشند. معلولان، بخشی از افراد جامعه اند که همچون سایرین، نیازمند دسترسی و استفاده از امکانات و خدمات عمومی هستند. اما نحوه طراحی، معماری و شهرسازی، برخی از فضاهای شهری به ویژه معابر عمومی، پارک ها و فضاهای سبز نیازهای افراد معلول برای دسترسی را برآورده نمی کنند.در این پژوهش با هدف مشخص نمودن نقاط ضعف پارک های شهری، اولویت بندی این نقاط ضعف و رفع این ضعف ها؛ و با استفاده از روش تاکسونومی عددی که یک روش درجه بندی، طبقه بندی و مقایسه فعالیت های مختلف با توجه به درجه بهره مندی و برخورداری آن فعالیت ها از شاخص های مورد بررسی است؛ به اولویت بندی معیارهای مورد بررسی در پارک های شهری گرگان پرداخته شده است. ابتدا معیارهای: مسیر، پل های ارتباطی، پارکینگ، اشیا در ارتفاع، سرویس های بهداشتی، آبخوری، ورودی و سطوح شیبدار اولویت بندی شدند، که براساس آن بیشترین امتیاز (نامطلوب ترین وضعیت ) به معیار آبخوری 0/76، وکمترین امتیاز ( مطلوب ترین وضعیت) به معیار اشیا در ارتفاع 0/11 تعلق گرفته و سایر معیارها در بین این دو قرار گرفته اند. و در راستای مناسب سازی پارک ها بر اساس اولویت معیارها در انتهای پژوهش پیشنهاداتی ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

معلولین ، پارک های شهری ، مناسب سازی ، بوستان شهری ، گرگان ، کم توانان