اثر بخشی مدل پرمای سلیگمن در افزایش سخت رویی پرسنل شاغل بانکی با فشارهای روحی روانی ملهم از تضادهای محیط شغلی و خانوادگی

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی مدل پرمای سلیگمن در افزایش سخت رویی پرسنل شاغل در بانکهای تجارت و مرکزی شهرتهران با فشارهای روحی- روانی ملهم از تضادهای محیط شغلی و خانوادگی است.روش پژوهش از نوع شبه تجربی بر اساس طرح پیشآزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل پرسنل شاغل بانکهای تجارت و مرکزی شهر تهران و مراجعه کننده به دفترروانشناسی بالینی محمد غفاری خان به شماره 230 که طرف قرارداد طرح خود بیمه ای پرسنل بانکی میباشد بوده اند که پس از ارزیابی30 نفر که در ازمون سخت رویی نمره کمتری دریافت کرده بودند انتخاب شدند و در دو گروه آزمایشی و گواه قرار داده شدند. گروهآزمایشی طی 10 جلسه با برنامه آموزشی مدل پرمای سلیگمن تحت آموزش قرار گرفتند. آزمودنی های گروه آزمایش و کنترل در 2مرحله، پیش آزمون و پس آزمون ازطریق پرسشنامه سخت رویی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های بدست آمده با روش آماری تحلیلواریانس با اندازه گیری های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که روان درمانی گروهی با رویکرد مثبتنگر مدل پرمای سلیگمن بر افزایش سخت رویی پرسنل بانکها تاثیر داشته است.

کلیدواژه ها:

سخت رویی ، مدل پرمای سلیگمن ، پرسنل شاغل بانکی