مروری بر مطالعات اثر پلیمر پلی اتیلن گلایکول بر غشا پبکس

توسعه غشاهای پلیمری یکی از سریع ترین شاخه های درحال رشد تکنولوژی غشا می باشد. با این حال، مواد پلیمری در مواجه با نیازهای فناوری غشایی کنونی تا حدودی دارای کمبود هستند. از این رو، میتوان با بهبود خواص پلیمر همچون آمیزه سازی با پلیمرهای دیگر و استفاده از نانوذرات به منظور ساخت موادی جدید با خواص فیزیکی متفاوت، اشاره نمود. در این پژوهش اثر اضافه کردن یک افزودنی با وزن مولکولی پایین (LMWA) پلی اتیلن گلایکول (PEG)، پلیمری (CO(2 دوست به سبب اثرات متقابل دو قطبی-چهار قطبی، به دستور ساخت غشا بررسی می شود. این مانند آن است که زنجیره های پلیمر را به کریستال ذرات متصل می کند و موجب برهمکنش مناسبی در ساختار غشاهای شبکه آمیخته ی سه جزیی با ذرات پرکننده می شود که منجر به افزایش خواص تراوایی، توزیع بهتر نانوذرات و برهمکنش مناسب نانوذرات با ماتریس پلیمری در غشاهای شبکه آمیخته میشود. همچنین، به خواص پلیمر پبکس و اثر حلال بر آن نیز پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

غشا شبکه آمیخته ، آمیزه پلیمری ، نانوذره ، پلی اتیلن گلایکول ، Pebax