سنجش میزان زیست پذیری شهر ایذه

پژوهش حاضر با هدف سنجش شاخص های زیست پذیری در شهر ایذه انجام شده است. این تحقیق به لحاظ هدف؛ کاربردی و روشبررسی آن توصیفی- تحلیلی می باشد. جامعه آماری تحقیق را کلیه ساکنان شهر ایذه تشکیل داده اند. حجم نمونه با استفاده ازجدول مورگان 380 نفر تعیین گردید که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهشپرسشنامه بوده است. یافته های این پژوهش نشان داد که؛ رضایتمندی ساکنان شهر ایذه از شاخص های (مسکن و حس تعلق وپیوستگی به مکان) بالاتر از حد متوسط و از شاخص های (اشتغال و درآمد، امکانات و خدمات زیرساختی، امکانات آموزشی، بهداشتو درمان، ارتباطات و روابط اجتماعی، امنیت فردی و اجتماعی، تفریحات و اوقات فراغت، فضای سبز و پارک ها مناظر و چشماندازهای شهری و آلودگی) کمتر از حد متوسط بوده است. همچنین شاخص های زیست پذیری از دیدگاه پاسخگویان از اهمیتیکسانی برخوردار نبوده اند؛ به طوریکه شاخص های (آموزش، بهداشت و درمان و مسکن) بیشترین میزان اهمیت و شاخص های (چشماندازهای شهری، امنیت فردی و اجتماعی و ارتباطات و روابط اجتماعی) کمترین میزان اهمیت را دارا بوده اند.

کلیدواژه ها:

شاخص ، زیست پذیری ، کیفیت زندگی ، ایذه