طراحی معماری پایدار و تاثیر ان بر سلامت روانی و احساس تعلق کودکان بی سرپرست

تعیین اصول روانشناسی محیطی و مبانی طراحی منظر برای کودکان بی سرپرست محیطی که طراحی می شود به گونه ای باشد که توقعات ذهنی کودک را برآورد کند. دستیابی به سلامت روانی در کودکان، مستلزم خلق مکان برای کودکی آنهاست. این مقاله با هدف ارایه راهکارهای عملی در جهت طراحی محیط برای کودکان صورت می گیرد و می کوشد تا در نهایت به مبانی نظری، اصول و رعایت کمی وکیفی لازم برای طراحی فضایی سازگار با خصوصیات و نیازهای کودک دست یابد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، سلامت روانی ، احساس تعلق ، کودکان بی سرپرست