پیش بینی استخدام پذیری براساس صلاحیت های مسیر شغلی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش صلاحیت های مسیر شغلی در پیش بینی استخدام پذیری بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری، کلیه کارکنان شرکت های تولیدی- صنعتی شهر اصفهان را شامل می شد. نمونه ای به حجم 192 نفر به روش نمونه گیری در دسترس از بین سه شرکت انتخاب شد. به منظور گردآوری داده ها از مقیاس های میزان گرایش استخدام پذیری، اطلاعات خود، مهارت های مرتبط با شغل- مسیر شغلی و وسعت شبکه های داخلی و خارجی استفاده و داده ها با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار شد. نتایج نشان داد که صلاحیت های مسیر شغلی رابطه مثبت معناداری با استخدام پذیری داشتند. همچنین استخدام پذیری به صورت معناداری توسط صلاحیت دانستن چگونگی، دانستن چرایی و دانستن چه کسی قابل پیش بینی بود. 39 % از واریانس استخدام پذیری توسط صلاحیت دانستن چگونگی، 16 % از واریانس استخدام پذیری توسط صلاحیت دانستن چرایی و 1% از واریانس آن توسط صلاحیت دانستن چه کسی پیش بینی شد. در مجموع می توان گفت که صلاحیت های مسیر شغلی می توانند به استخدام پذیری افراد کمک قابل توجهی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

صلاحیت دانستن چرایی ، صلاحیت دانستن چه کسی ، صلاحیت دانستن چگونگی ، استخدام پذیری ، کارکنان