تحلیل روابط علی بین متغیرهای کلان اقتصادی ، به منظور کاهش نرخ بیکاری در ایران با روش نقشه علی (BCM ) بیزین

از مهم ترین متغیرهای کلیدی اقتصاد در تنظیم و اعمال سیاست های اقتصادی، نرخ بیکاری است که در دهه های اخیر تلاش های وافری در جهت کاهش آن صورت گرفته و کاهش دادن آن به سطح مطلوب به عنوان یک مساله اولویت دار در دستورکار قرار گرفته است. دلیل این امر نیز در واقع تاثیر قابل توجهی بوده که این متغیر در حل و یا ایجاد مشکلات و نابسامانی های اقتصادی موجود در برخی جوامع داشته است.در این راستا در این پژوهش ، پس از تعیین اثرگذارترین متغیرها بر نرخ بیکاری به بر آورد و تجزیه وتحلیل راه های کاهش نرخ بیکاری در ایران در طی دوره 1370 تا 1393 با استفاده از روش نقشه علی بیزین (BCM) پرداخته شده است . نتایج به دست آمده حاکی از آن است که با کاهش سرمایه گذاری دولتی ، کاهش تورم و تورم انتظاری ، و کاهش مزد و حقوق و همچنین کاهش نرخ بهره ، نرخ بیکاری کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

نرخ بیکاری ، شبکه بیزین ، نقشه علی ، نقشه علی بیزین ، نا اطمینانی