تدوین سند آمایش سرزمین در برنامه های جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران جهت توسعه پایدار از طریق استقرار سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)

امروزه نظر به گستردگی و پیچیدگی عوامل و علل آسیب ها و ضرورت شناخت عمیق تر مسایل و مشکلات جوامع آسیب پذیر، اقدامات مقطعی بدون استفاده از تکنولوژی نوین اثربخش نخواهد بود. سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) به عنوان یکی از مهمترین ابزار آمایش سرزمین و مدیریت منابع در عرصه های مختلف برنامه ریزی جهت توسعه پایدار در مدیریت بحران است. هدف کلی این تحقیق تدوین سند و ارایه یک الگوی آمایش سرزمین در برنامه های جمعیت هلال احمر جهت توسعه پایدار از طریق ایجاد سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)برای ارایه اطلاعات کامل و به هنگام به منظور پایش و ایجاد هماهنگی بین نیروهای انسانی داوطلب، عضو فعال، سازمان های غیردولتی، افراد آسیب دیده و جامعه محلی در قبل، حین و بعد از حوادث به سامانه فرماندهی سوانح (ICS) و مرکز کنترل و هماهنگی عملیات اضطراری( EOC) بود. در این پژوهش برای گردآوری اطلاعات و داده های مورد استفاده از روش تحقق آمیخته استفاده شد. بر اساس یافته های این تحقیق می توان از GIS می توان برای تعیین پتانسیل مناطق حادثه خیز، هشدار و پیشگیری سانحه، آموزش و مدیریت امدادگران، انجام عملیات اضطراری، تخلیه و حفظ جان مردم، جابجایی و اسکان آسیب دیدگان در محل و یا خارج از محل، پایش کمکهای اضطراری، برآورد خسارت، حمایت های درمانی و در نتیجه به نحو شایسته ای سانحه و حوادث را ارزیابی، هدایت و کنترل عملیات های امداد و نجات استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

اطلاعات جغرافیایی ، جمعیت هلال احمر ، توسعه