مطالعه نورگیری طبیعی در معماری مساجد ( نمونه ی موردی مسجد جامع سمنان)

نورروز و اهمیت بهره گیری ازآن درمعماری ایرانی و شکل دهی به فضاهای داخلی ازجایگاه ویژه ای برخوردار بوده است باظهور اسلام براهمیت و بهره گیری ازنورروز دربناها بخصوص مساجد به عنوان مهمترین بناهای معماری اسلامی افزوده شد درمساجد نورروز علاوه برجنبه عملکردی به عنوان نمادی عرفانی و نشانه ای ازحضورخداوند تلقی میشده که حس خشوع و فروتنی آدمی را درپیشگاه پروردگارش برمی انگیزد ازاین رو سعی میشده که به منظور بهره گیری ازنورروز برای شکل دادن به فضای معنوی مساجد ازعناصرمعماری سنتی ایرانی برای هدایت هرچه بهتر و مناسبتر آن استفاده شود نورگیر مورداین پژوهش سعی برآن دارد تاباتحقیق توصیفی و تحلیلی و بامطالعه منابع کتابخانه ای و اسنادمکتوب به بررسی و ارزیابی عناصرنورگیر مورداستفاده درمعماری مساجد بخصوص مسجدجامع سمنان می پردازد یافته های تحقیق حاکی ازآن است که ازمیان عناصرنورگیری چون دروپنجره مشبک شباک هورنو روزن و روشندان به عنوان رایج ترین عناصرنورگیر درمعماری مساجد دروپنجره مشبک بیشترین کاربرد را دارد پس ازآن ترتیب بهره گیری عناصرنورگیرمتداول درنمونه مورد بررسی به صورت هورنو ،پاچنگ می باشد بهره گیری ازهورنو به عنوان عناصرنورگیر درمسجدکاربرد بیشتری دارد

کلیدواژه ها:

نورگیری طبیعی ، معماری مساجد ، مسجدجامع سمنان