بررسی رابطه ی بین ساختار مالکیت و سرمایه فکری در شرکت های پذیرفته شده دربورس اوراق بهادار تهران

بسیاری از سیستمهای حسابداری فعلی از نقش و اهمیت فزاینده حق مالکیت معنوی و دانش در سازمانهایی عصر نوین غافل بوده واز توان سنجش ارزش واقعی داراییها در محاسباتشان ناتوانند. به عبارت دیگر، صورتهای مالی در تشریح ارزش واقعی شرکتها از محدودیتهای بسیاری برخوردار هستند. در جوامع دانشمحور کنونی، بازده سرمایه فکری بکار گرفته شده بسیار بیشتر از بازده سرمایه های مالی به کار گرفته شده، اهمیت یافته است . این موضوع موجب ایجاد فاصله بین ارزش واقعی شرکتها و سازمانها با آنچه که در محاسبات حسابداری سنتی اعمال میگردد، شده است. از این رو با توجه به اهمیت سرمایه های فکری ، در تحقیق حاضر به بررسی رابطه ی بین ساختار مالکیت و سرمایه فکری پرداخته شده است. آزمون فرضیه ها با استفاده از روش آماری دادههای ترکیبی و برای دوره زمانی 1388 الی 1393 با استفاده از اطلاعات 140 شرکت منتخب به روش نمونه گیرى حذف سیستماتیک انجام شده است. نتایج تحقیق نشان داد که بین ساختار مالکیت و کارایی سرمایه فکری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. به این معنا که چنانچه درصد مالکان نهادی، دولتی و مدیریتی در واحد تجاری افزایش یابد عملکرد سرمایه فکری نیز بهبود مییابد به عبارتی این سهامداران انگیزههایی برای نظارت فعال بر مدیریت و به تبع آن افزایش ثروت دارند.