اثرات فناوری نانودرمحیط زیست وکشاورزی ونقش بیوتکنولوژی در برنامه توسعه پایدار جهانی

عصرکنونی، جامعه دانایی مدار به عنوان الگو و هدف برنامه های توسعه در سراسر جهان در نظر گرفته شده است. رشد روزافزون جمعیت و کمبود مواد غذایی از یک سو و نابودی بخش مهمی از منابع زیست محیطی کره زمین، بدلیل استفاده بی رویه از سوی دیگر، لزوم تغییر نگرش جدی نسبت به مدیریت بخش کشاورزی واستفاده از فناوری های نوین در سطح جهانی ازجمله فناوری نانو را نمایان می سازد. نانو تکنولوژی یک رشته جدید نیست، بلکه رویکردی نوینی در تمامی رشته ها است. کشاورزی دقیق یکی از مهمترین عرصه ها جهت افزایش عملکرد و بازدهی گیاهان زراعی با بکارگیری نانوحسگرها و سیستم های دیده بانی مبتنی بر فناوری نانو، در آینده تحولی شگرف در روش های کشاورزی دقیق به وجود خواهد آورد. فناوری نانو در بیوتکنولوزی واصلاح گیاهان در زیست شناسی سلولی و مولکولی، به منظور جداسازی، شناسایی و اندازه گیری کمی ژن ها و مولکول های منفرد نیاز به طراحی و استفاده از وسایل ویژه ای است. سرمایه گذاری درمباحث بیوتکنولوژی، فناوری نانو، تربیت نیروی متخصص، تجهیز آزمایشگاهها، نیاز سنجی از بخش های صنعتی از مهمترین راهکارها در بهبود نقش بیوتکنولوژی در توسعه پایدار هستند. مطالعات تجربیات کشورهای در حال توسعه در زمینه کاربرد بیوتکنولوژی ، نشان می دهد که اموری چون بومی سازی فناوری ها، تلفیق با ساختار سنتی، رسیدگی به نیازهای اساسی و تاکید بر توانمند سازی از شاخص ترین عوامل موثر بر موفقیت در انتقال فناوری نانو بیوتکنولوژی ها می باشد. این مطالعه، باهدف بررسی اثرات فناوری نانو درمحیط زیست وکشاورزی ونقش بیوتکنولوژی در برنامه توسعه پایدار صورت گرفته ،که دراین مقاله ازطریق مطالعات کتابخانه ای ،اسنادی وبررسی های میدانی انجام شده است. سیستم های کشاورزی دقیق با وجود اینکه محدود به کشورهای توسعه یافته شده است اما در کشورهای در حال توسعه مانند ایران، نیز در سالهای اخیر مورد بحث و بررسی قرار گرفته است و حتی تحقیقات جامعی نیز در حال اجراست. هدف اساس این فن آوری، تحقق کشاورزی پایدار است که در قالب کاهش استفاده، از نهادهایی چون کودهای شیمیایی و در نتیجه کاهش آلودگی های زیست محیطی به ویژه آلودگی های آبهای زیر زمینی قابل دستیابی است.وجیه اقتصادی چنین سیستمی با تردید هایی مواجه است اما بنظر می رسد با چالش های موجود در جهان امروز، نسلهای آینده ناگزیر به روی آوردن، به چنین شیوه هایی خواهندبود. هرچند که در حال حاضر نیز این نوع سیستم مدیریت مزرعه درکشورهای پیشرفته بویژه امریکا در حال تبدیل به سیستم رایج کشاورزی می باشد، سهولت دسترسی به ابزارها و تکنولوژی پیشرفته در این کشورها و همچنین سطح وسیع اغلب مزارع، از دیگر عوامل روی آوردن این کشورها به این نوع سیستم کشاورزی است.

کلیدواژه ها:

نانو دراصلاح نژادگیاهان ، بیوتکنولوژی ، توسعه پایدار