بررسی و مقایسه معیارهای مسیریابی در شبکه های رادیو شناختی

در این گزارش ضمن معرفی شبکه رادیو شناختی به طور اجمالی، پارامترهای مسیریابی در شبکه های رادیو شناختی معرفی می شود. در شبکه های رادیو شناختی به دلیل کمبود طیف با استفاده از روش های ناکارآمد تخصیص طیف ایستا، روش های دسترسی پویای طیف کاربرد دارند. استفاده از طیف فرصت طلب نیازمند شناخت پارامترها و معیارهای مسیریابی در شبکه های رادیو شناختی است؛ یعنی کاربران ثانویه باید از طیف مجاز مربوط به کاربران اولیه (اصلی) با توجه به برآورده شدن حداقل نیازمندی های کیفیت سرویس (QOS) کاربران اصلی استفاده کنند. از آنجایی که کاربران اولیه برای استفاده از طیف در اولویت می باشند هنگامی که کاربران ثانویه با کاربران اولیه همزیست می باشند، آن ها باید مانیتورینگ به موقع باند پهن طیف گواهی دار مورد استفاده را انجام دهند که با توجه به معیارهای مسیریابی ای است که در مقاله تشریح شده است. یکی از مراحل مهم در دسترسی به طیف به صورت پویا، کاوش طیف است. یکی از کارهایی که در این مرحله انجام می شود آشکارسازی حضور کاربران مجاز توسط کاربران غیرمجاز است که اصطلاحا سنجش طیف نامیده می شود. در مرحله بعد با استفاده از تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از سنجش طیف، در مورد دسترسی به طیف تصمیم گیری می شود و سپس کاربران غیرمجاز می توانند با به کارگیری یک روش ارسال مناسب، از باندهای فرکانسی خالی استفاده کنند. رادیو شناختی به صورت یک سیستم ارتباطی بی سیم هوشمند تعریف می شود که از محیط پیرامون خود، آگاه است و با استفاده از یادگیری محیط، متغیرهای کاری خود از قبیل توان ارسالی، نوع مدولاسیون، فرکانس حامل و... را تغییر می دهد. برای توضیح معیارهای مسیریابی، به مقایسه ای بین معیارهای مسیریابی در شبکه های رادیو شناختی و بی سیم توری می پردازیم و چالش های آن ها را در مسیریابی تک مسیره و چند مسیره بررسی می کنیم.

کلیدواژه ها:

شبکه رادیو شناختی ، کاربران ثانویه ، کاربران اصلی ، مسیریابی شبکه ، شبکه توری بی سیم