معنی درمانی از دیدگاه فرانکل (مبانی فلسفی، بیماری‌ها و علل و عناصر درمانی)

پوچ‌گرائی و بی‌معنائی و بیهودگی امروز گریبانگیر قسمتی از جامعه بشریت بخصوص در جوامعی که ظرفیت‌های دینی و معنوی انسان کمتر مورد توجه است را دربرگرفته است.این خلاء وجودی در سراسر جهان به صورت‌های مختلف از جمله افسردگی، خودکشی، مصرف مواد و الکل و یا بصورت رفتارهای پرخاشگرانه و مخرب جلوه‌گر می‌شود، به گونه‌ای که انسان امروز در عین اینکه از امکانات نسبتاً نامحدود برخوردار است ولی از زندگی خود لذت نمی‌برد.در بین دیدگاههای روان‌شناسی رویکرد انسان گرایانه با توجه به اهمیتی که برای انسان قائل است و به ابعاد مختلف انسان از جمله معنویت توجه دارد داشته است بهتر توانسته‌اند سلامت روانی انسان را تبیین نماید. یکی از این نظریات، نظریه ویکتور فرانکل به عنوان یک روان‌شناس وجودی است، که با طرح معنی‌گرائی در زندگی قدم مهمی در راه سالم زیستن فرد برداشته است. به نظر فرانکل انگیزه بشر، لذت طلبی و یا قدرت جوئی نیست بلکه معنی خواهی و هدف یابی است و این بشر‌ی ترین انگیزه‌هاست، چرا که یک حیوان هیچگاه نسبت به معنی وجود خود نگرانی احساس نمی‌نماید. مبانی نظریه فرانکل برپایه مفاهیم: توجه به معنویت انسان، آزادی، مسئولیت، سرنوشت، رنج، لذت، عشق و کار استوار است. این دیدگاه بیماری را ناشی از بی‌هدفی که زندگی برای آن ارزش داشته باشد و بی‌معنایی در زندگی تصور می‌کند، درمان نیز چیزی جزء معنی درمانی، کمک کردن به فرد بیمار برای معنی بخشیدن به زندگی که تحت عنوان لوگوتراپی اتفاق می‌افتد، نیست. در معنی درمانی درمانگرسعی در تغییر نگرش فرد بیمار به علائم بیماری دارد و همچنین سعی در پرورش دادن انسانی مسئول دارد، انسان مسئول، افکار، احساسات و منطق خود را نیز پذیراست.از دید فرانکل همه نوروزها جنبه وجودی دارند و این امر در خصوص سایکوزها نیز حاکم است. او با تکنیک‌های : " استقبال بیشتر از عوامل تشویش‌زا " و شیوه " بازداری فکر" به درمان بیماری‌ها مبادرت می‌ورزد.

کلیدواژه ها:

معنی درمانی ، فرانکل