اثربخشی روان نمایشگری (سایکودراما) بر کیفیت زندگی و امید به زندگی بیماران مبتلا به دیابت شیرین

هدف از این پژوهش، تعیین میزان اثربخشی روان نمایشگری (سایکودراما) بر کیفیت زندگی و امید به زندگی بیمارانمبتلا به دیابت شیرین بود. حجم نمونه 24 نفر بود که از جامعه مذکور، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. 12نفر به گروه آزمایش و 12 نفر به گروه کنترل به صورت تصادفی تخصیص یافتند. طرح پژوهش، نیمه تجربی از نوع پیشآزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود.ابزار های پژوهشی مورد استفاده امیدواری میلر (1991) و کیفیت زندگی سازمانجهانی بهداشت (2006) بود. گروه آزمایش در طول هشت جلسه ، هرجلسه به مدت 240 دقیقه مداخله روان نمایشگری(سایکودراما) دریافت کردند. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چند متغیره و یک متغیره نرم افزار SPSS18استفاده شد. یافته ها نشان داد روان نمایشگری (سایکودراما)، موجب افزایش کیفیت زندگی وامید به زندگی بیماران مبتلابه دیابت شیرین شده است.

کلیدواژه ها:

روان نمایشگری (سایکودراما) ، کیفیت زندگی ، امید به زندگی ، دیابت شیرین