نقش پیش بینی کننده خودپنداره جنسی بر رضایت زناشویی زنان متاهل سنین باروری

مقدمه و هدف: خودپنداره جنسی دیدگاه شناختی در مورد جنبه های جنسی خود است که به تفکرات، احساسات و عملکرد یکفرد در مورد خودش بعنوان یک موجود جنسی اشاره دارد و هسته اصلی تمایلات جنسی و پیشگویی کننده پیامدهای جنسی میباشد. همچنین عملکرد جنسی بعنوان یکی از ابعاد مهم رابطه زناشویی در نظر گرفته می شود. در این مطالعه به نقش پیش بینیکننده خودپنداره جنسی بر رضایت زناشویی زنان پرداخته شده است.مواد و روش ها: مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع همبستگی بر روی 722 نفر از زنان متاهل سنین باروری انجام شد. جامعه پژوهشحاضر شامل زنان 49-15 ساله همسردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی-درمانی شهر ساری در سال 1395 و روش نمونه گیری از نوع تصادفی سیستماتیک دو مرحله ای بود. داده ها با استفاده از نسخه فارسی پرسشنامه چندوجهی خودپنداره جنسی اسنل وپرسشنامه 35 سوالی رضایت زناشویی انریچ جمع آوری شد. داد های بدست آمده با استفاده از آزمون های آماری توصیفی، ضریبهمبستگی اسپیرمن و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمره خودپنداره جنسی مثبت 19/65±130.31، میانگین نمره خودپنداره جنسی موقعیتی 10/19±42/07، میانگین نمره خودپنداره جنسی منفی 9/31±9/25 و میانگین نمره عملکرد جنسی زنان 6/3±26/56 بود. همچنین نتایج بیانگر این بود که بین خودپنداره جنسی مثبت (p> 0/001 و r=0/43)، موقعیتی (p> 0/001 و r=0/40) و منفی (p> 0/001 و r=-0/57) زنان متاهل با رضایت زناشویی، رابطه معناداری وجود دارد. همچنین متغیرهای خودپنداره جنسی مثبت، موقعینی و منفی توانستند 42 درصد از واریانس رضایت زناشویی زنان را پیش بینی نمایند.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که خودپنداره جنسی مثبت و موقعیتی، رابطه مستقیم با رضایت زناشویی و نیز خودپندارهجنسی منفی، رابطه معکوسی با رضایت زناشویی داشته است. همچنین یافته ها موید این فرضیه می باشد که خودپنداره جنسیزنان می تواند بعنوان یک متغیر معنادار، رضایت زناشویی آنان را پیش بینی نماید.

کلیدواژه ها:

خودپنداره جنسی ، رضایت زناشویی ، زنان سنین باروری