ملاحظاتی پیرامون نسبت جهانی شدن و ریزش دومینویی رژی مهای دیکتاتوری، مستبدی در منطقه خاورمیانه

جنبش های مردمی منطقه خاورمیانه که در تحلیل اندیشمندان و فضای گفتمانی جهان امروزه ، از آن تحت عنوان بیداریاسلامی ، بهار عربی، دموکراسی خواهی از آن یاد می شود، از موضوعاتی است که هم هی اندیشمندان اسلامی و غیره اسلامی را بهتحلیل این حادثه ی نادر در منطقه مهم و استراتژیک خاورمیانه درگیر کرده است.برای واشکافی دقیق این جریان تاکنوننگرش های مختلفی از سویه موسسات، اندیشمندان و تحلیل گران ارایه شده است عد های بر مبنای تحلیل غربگرایانه ، این حرکاترا الهام گرفته از فرهنگ جهانی لیبرال دموکراسی به عنوان تکامل یافته ترین شیوه زندگی بشر و زمینه ساز پیشرفت ، توسعه ورفاه افراد، زمینه ساز مشارکت اقشار و طبقات گوناگون و... یادکرده اند. لذا این حرکات را معلول جهانی شدن اصول لیبرال دموکراسی و نظراتی چون پایان تاریخ، نظم نوین جهانی، خاورمیانه جدید می دانند. این مقاله بر آن است با روشی توصیفی تحلیلی به تبیین و واکاوی نظرات ودیدگاهای این گروه و نقد و آسی بشناسی این رویکرد در رابطه با این جنبش های مردمیبپردازد. نگارنده بر این عقیده است که در جها نبینی اینان، توسعه ناموزون نقشی اساسی در این جریانات دارد،پس تلاش برایدست یابی به حکومتی مرد مسالار و مشارکت جو ، بهبود وضعیت معیشتی و اجتماعی و بازخورد اصلی این جریانات است. اما بایدگفت که این نگرش تک بعدی است و نمی تواند تحلیلی کامل و جامع در مورد ماهیت و محتوای این حرکات ارایه دهد.

کلیدواژه ها:

خیزش های مردمی ، جهانی شدن ، لیبرال دموکراسی ، توسعه سیاسی ، بیداری اسلامی