بررسی اثربخشی مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شفقت به خود و انعطاف پذیری روانشناختی مراقبان بیماران اعصاب و روان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله مبتنی برپذیرش و تعهد بر شفقت به خود و انعطاف پذیری روانشناختیمراقبان بیماران اعصاب و روان بود. این پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود.جامعه آماری این پژوهش را کلیه مراقبان بیماران اعصاب و روانشهر اصفهان در بهار سال 1396 تشکیل دادند که ابتدابیمارستان فارابی در شهر اصفهان به صورت در دسترس انتخابو 30 نفر از از مراقبان بیماران اعصاب و روان از این بیمارستان وبر اساس ملاک های ورود انتخاب شدند و سپس به صورتتصادفی در گروه های آزمایشی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرارگرفتند. پس از آن شرکت کنندگان در گروه آزمایش به صورتگروهی، تحت مداخله مبتنی برپذیرش و تعهد در طی 10 جلسه90 دقیقه ای قرار گرفتند و بر گروه کنترل در این مدت هیچمداخله درمانی انجام نگرفت. گردآوری داده ها به وسیلهپرسشنامه شفقت به خود نف (2003) و پرسشنامه پذیرش وعمل بوند (2009) انجام گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده هایجمع آوری شده از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافتههای پژوهش حاکی از آن بود که مداخله مبتنی بر پذیرش وتعهد 34 درصد انعطاف پذیری روانشناختی و 51 درصد برشفقت به خود تاثیرگذار بوده است (P<0/05). همچنین نتایج حاکی از آن بود که مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد 71 درصدبر مولفه های شفقت به خود تاثیرگذار بوده است (P<0/05).نتایج پژوهش بیانگر این است که مداخله مبتنی بر پذیرش وتعهد در نهایت باعث شد انعطاف پذیری روانشناختی و شفقت بهخود مراقبان بیماران اعصاب و روان افزایش یافته و احساسرضایت بیشتری از زندگی و شغل خود داشته باشند.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری روانشناختی ، شفقت به خود ، مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد