مقاومت Erysiphe necator عامل بیماری سفیدک سطحی مو به آزوکسی استروبین + دیفنکونازول (ارتیوا®) و مقاومت تقاطعی آن با پنکونازول و هگزاکونازول در استان خراسان رضوی

در این تحقیق 37 جدایه تک کنیدی شده (Single-conidial chain) قارچ عامل بیماری سفیدک سطحی انگور Erysiphe necator به منظور بررسی وجود مقاومت به قارچکش آزوکسی استروبین + دیفنکونازول (ارتیوا®) و مقاومت تقاطعی با قارچکش های پنکونازول و هگزاکونازول که در ایران به ثبت رسیده و برای کنترل بیماری سفیدک سطحی مو به کار میروند، ارزیابی شدند. این جدایه ها از سطح موستان های سه ناحیه عمده انگورکاری استان شامل نه شهرستان در طی سال 1388 در دو مرحله زمانی از اوایل خرداد ماه تا تیرماه و از اواخر مرداد و اوایل مهر ماه جمع آوری شدند. ارزیابی مقاومت این گونه قارچی به قارچ کش فوق براساس 5 غلظت این قارچ کش و با روش زیست سنجی دیسک های برگی (Leaf Disk Bioassay) انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد بیشترین و کمترین مقدار EC50 در این سه ناحیه به ترتیب مربوط به جدایه های مشهد 2 (0/622 میلی گرم در لیتر) و خلیل آباد 4 (0/143 میلی گرم در لیتر) و میانگین EC50 تمامی جدایه ها 0/279 میلی گرم در لیتر بود. همچنین وجود مقاومت تقاطعی برای کلیه جدایه های مورد مطالعه در بین این قارچ کش ها (P> 0/05) معنی دار نبود.

کلیدواژه ها:

سفیدک سطحی ، مو ، انگور ، قارچکش ، مقاومت ، DMI و Uncinula necator