تجزیه زیستی آترازین در غلظت های گوناگون به وسیله باکتری های سودوموناس

استفاده گسترده از آترازین و به دنبال آن سمیت این علفکش در محیط زیست، توجه پژوهشگران را در زمینه پیدا کردن روش های نوین پالایش این آلاینده آلی به خود معطوف کرده است. یکی از روش های موثر در حذف آترازین از محیط زیست، روش تجزیه زیستی میباشد. با توجه به اهمیت آترازین به عنوان یک آلاینده آلی زیست محیطی، مطالعهای بصورت طرح کاملا تصادفی در قالب فاکتوریل در زمینه تجزیه زیستی این علف کش با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل دو گونه باکتری سودوموناس آرژینوزا و سودوموناس فلورسنس و سه غلظت آترازین (100، 200 و 300 میلی گرم در لیتر) بودند. نتایج آزمایش نشان دادند که باکتریهای جنس سودوموناس به طور معنیداری منجر به تجزیه آترازین شدند. باکتری سودوموناس فلورسنس آترازین را 45 درصد و باکتری سودوموناس آرژینوزا 38/88 درصد در مدت زمان 48 ساعت تجزیه کردند. باکتری فلورسنس به گونه ای معنیدار توان تجزیه بیشتری نسبت به باکتری آرژینوزا داشت. همچنین نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش غلظت، تجزیه آترازین به وسیله هر دو باکتری افزایش یافت به گونه ای که بیشترین درصد تجزیه به وسیله هر دو باکتری سودوموناس در غلظت 300 میلی گرم در لیتر و کمترین در غلظت 100 میلی گرم در لیتر روی داد.

کلیدواژه ها:

آلودگی ، علف کش آترازین و باکتری های سودوموناس فلورسنس و آرژینوزا