موانع پذیرش زنجیره تامین سبز با استفاده از تکنیک دیمتل فازی

در دهههای اخیر، همگام با افزایش خطرات زیست محیطی و دغدغههای بشر در این خصوص، مفهوم زنجیره تامین سبز به عنوان رویکردی نوین در جهت کاهش اثرات زیست محیطی تولیدات محصولات سازمانی توسط محققین معرفی گردیده است. سیاستهای دولتی در طی سالهای اخیر سازمانها را به سمت پذیرش زنجیره تامینسبز ترغیب نموده است. بااین حال هنوز موانع متعددی بر سر راه پذیرش زنجیره تامینسبز وجود دارد که میبایست مرتفع گردند. پژوهش حاضر تلاشی است در جهت شناسایی موانع اصلی در خصوص پذیرش زنجیره تامین سبز و بررسی میزانتاثیرگذاری و تاثیرپذیری هر یک از این موانع بر روی کل سیستم. در این پژوهش، با بررسی ادبیات موضوعی تعداد 18 عامل به عنوان موانع اصلی در اتخاذ زنجیره تامین سبز مورد شناسایی قرار گرفتهاند. جامعه آماری این پژوهش، شامل 8 نفر از متخصصانو خبرگان در صنعت غذایی و به طور خاص فست فود میباشند که با مفاهیم زنجیرهتامین سبز آشنایی کامل دارند. به منظور تحلیل دادههای حاصل از این پژوهش، از رویکرد دیمتل فازی بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از تحلیل دیمتل بیانگر این مطلب است که فاکتور عدم آگاهی مشتریان و فشار در مورد زنجیره تامین سبز ،تاثیرگذارترین فاکتور معرفی گردیده است. فاکتورهای عدم مشارکت مدیریت ارشد در پذیرش مدیریت زیست محیطی و مشکل در حفظ تامین کنندگان محیطی برای بستهبندی مواد دارای بالاترین درجه اهمیت به نسبت سایر فاکتورهای مورد بررسی میباشند

کلیدواژه های موانع پذیرش زنجیره تامین سبز با استفاده از تکنیک دیمتل فازی:

زنجیره تامین سبز ، موانع پذیرش ، دیمتل فازی