ارایه یک مدل ریاضی جهت سنجش رضایت فردی در سیستم های اقتصادی - اجتماعی

امروزه همگام با تمرکز بر مغز افزار و و تفوق منابع انسانی به عنوان مهمترین عناصر ایجاد کننده مزیت رقابتی سازمان ها، مدیریت در تلاش است با شناخت هر چه بیشتر این منبع، زمینه های رشد و بالندگی آن را فراهم آورده و در محیط رقابتی فرصت های بیشتری را در اختیار گرفته و منافع افزون تری حاصل نماید. مسلما نخستین گام در توسعه منابع انسانی شناخت نیازهای فعلی نیروی انسانی سازمان و ارزیابی میزان رضایت آنها از وجوه مختلف سازمانی و طی آن تدوین استراتژی بهبود دهنده ابعاد مختلف سازمان با اتکاء بر اولویت ها و عوامل موثر بر رضایت از دیدگاه نیروی انسانی می باشد.  در این مقاله بر اساسی مطالعه و بررسی تیوری های مختلف رضایت و انگیزش، در نگرش های مختلف مدیریت عوامل موثر بر رضایت فرد از سازمان شناسایی و با اعمال رویکرد سیستمی طبقه بندی می شوند، طی آن با در نظر گرفتن ویژگی های مطلوب جامعیت و انعطاف پذیری و تامین خصوصیت رفتاری سطح رضایت از عوامل مختلف موثر بر آن بنا به نظریه دو عاملی هرزبرگ، مدل عمومی تابع خطی رضایت و ابزار پرسشنامه ای جهت سنجش آن تدوین می گردد. در ادامه نیز پایایی و روایی مدل عمومی و ابراز سنجش مورد بررسی قرار گرفته که براساس نتایج حاصله تایید می گردد. سپس با استفاده از تکنیک ها و مفاهیم آماری و ریاضی، زمینه لازم جهت تجزیه و تحلیلی نتایج و برنامه ریزی بهینه منابع مختلف سازمان به منظور بیشینه سازی میزان رضایت پرسنل سازمانی فراهم آمده است.

کلیدواژه های ارایه یک مدل ریاضی جهت سنجش رضایت فردی در سیستم های اقتصادی - اجتماعی:

مدل ریاضی ، رضایت فردی ، سیستم اقتصادی ، اجتماعی ، مزیت رقابتی ، مغزافزار