تاثیر میزان میرایی میراگرهای ویسکوز در کاهش ارتعاشات قاب های خمشی فولادی تحت زلزله های حوزه نزدیک های

طی زلزله های شدید انرژی زیادی به سازه اعمال می شود و اگر این انرژی از ظرفیت بیشتر گردد موجب ایجاد خرابی درعضو و در نهایت خرابی کامل سازه می گردد. بدین منظور از سیستم جاذب انرژی استفاده می شود تا قسمتی از انرژیاعمال شده به سازه به این دستگاه منتقل شده بدین ترتیب خرابی سازه به حداقل برسد. از طرفی پالس های با زمان تناوببلند موجود در زمین لرزه های حوزه ی نزدیک، عملکرد سازه ها را دچار چالش می کند این در حالی است که استاندارد2800 ضوابط خاصی برای مقاومت سازه ها در برابر اینگونه زمین لرزه ها ندارد. در این تحقیق سازه های قاب خمشیفولادی 5 و 10 طبقه منظم براساس آیین نامه های داخل کشور طراحی گردیده و تحت رکوردهای نزدیک گسل قرارگرفتند. با توجه به عدم عملکرد مناسب سازه های مورد نظر، اقدام به کاربرد میراگر ویسکوز در مهاربند قطری جهت بهبودپاسخ سازه ها گردید. برای بدست آوردن مقدار مناسب میرایی اضافه شده توسط میراگرهای ویسکوز به سازه، میراگرهایویسکوز در سطوح میرایی مختلف برای سازه ها طراحی شدند. افزایش میرایی در میراگرها تا زمانی ادامه یافت که سازه هامعیارهای استاندارد 2800 و نشریه 360 را ارضا نمایند. نتایج حاصل از انجام تحقیق نشان داد مبنای بررسی سطوحعملکردی سازه از نگاه دو استاندارد 2800 و نشریه 360 متفاوت بوده و برای سازه های مختلف نتایج یکسانی نمی دهند.درصد میرایی مطلوب برای عملکرد مطلوب سازه ها تحت زلزله های مختلف یکسان نمی باشد. بنابراین لزوم بررسی سازه هاتحت رکورد های مختلف زلزله بیش از پیش مشخص شود. براساس نتایج مطالعه حاضر توصیه می گردد بهینه سازی نیرویمیرایی برای سازه ها با استفاده از آنالیز تاریخچه زمانی و تحت رکورد های واقعی زلزله انجام گیرد. همچنین تنها به معیاربهینه سازی براساس دریفت طبقات اکتفا نگردد.

کلیدواژه ها:

میراگر ویسکوز ، حوزه نزدیک ، سطح عملکردی