بازشناسی فضاهای باز و نیمه باز معماری مسکونی با تاکید بر مفهوم فضاهای مابین درون و برون

فضاهای باز و نیمه باز معماری مسکونی امروز فاقد کیفیات مطلوب هستند. این موضوع، تجربیات فضایی افراد را به فضاهای بسته محدود می کند،ارتباط با طبیعت و حس تعلق افراد را به محیط زندگی کاهش می دهد و در نتیجه نقش موثر فضای سوم (فضای مابین درون و بیرون) در کیفیتمعماری مسکونی نادیده گرفته می شود. مهتابی، بهارخواب، هشتی ، صفه و حیاط مرکزی در معماری خانه های ایرانی، و ایوان، تلار، کوتام و محوطهدر معماری خانه های سنتی گیلان، فضاهایی هستند که می توان از آنها به عنوان فضاهای بینابین بیرون و درون ساختمان یاد کرد. این فضاها باگذر زمان و با تغییر تدریجی کالبد مورد نظر(خانه) و تبدیل آن به آپارتمان، تبدیل به بالکن، تراس و حیاط خلوت شدده اند. بر این اساس، هدف ازپژوهش حا ضر، یافتن معیارهایی برای باز شناسی و تبیین انواع فضاهای باز و نیمه باز معماری مسکونی با تاکید بر مفهوم فضاهای مابین درون وبیرون است. شناخت این معیارها به ارتقای کیفیات فضاهای باز و نیمه باز کمک می کند. یافته های به د ست آمده از این پژوهش نشان می دهد کهفضاهای باز و نیمه باز خصوصی و عمومی در معماری مسکونی، هم از نظر تامین پیوستگی در بافت و سیمای شهر و هم از نظر برقراری روابط درمقیاس همسایگی، محل های و واحد مسکونی اهمیت می یابند. از طرفی این دسته از فضاها متاثر از عوامل اقلیمی و فرهنگی ویژگی های کالبدی وعملکردی متفاوت به خود می گیرند که سبب تمایز آن ها و ایجاد کیفیات متنوع فضایی می شود. اطلاعات این مقاله بر اساس مطالعات کتابخانه ایگردآوری شده و روش تحقیق توصیفی و تحلیلی است.

کلیدواژه ها:

فضای باز ، فضای نیمه باز ، فضاهای مابین