ویژگی های منجی در مذهب تشیع

منجی یعنی پناه، جای نجات، نجات دهنده و رهایی دهند، که در مذهب تشیع این منجی امام دوازدهم آنان است و باید گفت که عصاره دین معرفت خداوند و رسولش (ص) و ایمه (ع) است از احادیث خاندان وحی این گونه برداشت می شود که مسلمانان در زمان غیبت حضرت ولی عصر (عج) وظایفی دارند، از جمله معرفت و شناخت امام عصر عج می باشد، زیرا آن حضرت امامی است که اطاعتش واجب است پس باید صفاتش را شناخت تا با شخص دیگر یکه مقام او را به دروغ و کذب ادعا می کند اشتباه نگردد. از پیامبر نقل کرده اند که: هرکس بمیرد و حال آن که امام زمان خود را نشناخته باشد به مرگ جاهلیت مرده است هدف این تحقیق شناخت ویژگی های منجی در مذهب تشیع است که با استفاده از روش اسنادی و تجزیه و تحلیل کیفی به این یافته ها رسیدیم که القاب معروف ایشان مهدی، ولی عصر، صاحب الزمان و قایم است کینه ایشان ابوالقاسم، ابوعبدالهی باشد. ایشان از تبار رسول خدا (ص) و نهمین فرزند از نسل سید الشهدا (ع) است نام پدرشان امام حسن عسگری (ع) است در روز پانزدهم شعبان سال 255 ه ق. در سامرا متولد شدند ایشان شبیه ترین مردم به پیامبر هستند و چهره ی ای گندمکون، پیشانی بلند، ابروانی هلالی، چشمان سیاه و. دارند اهل عبادت و شب زنده داری، زهد و پارسایی، صبر و بردباری، عدالت و نیکوکاری و... هستند ایشان دارای دو غیبت است که یکی صغری و دیگری کبری است. در مدت غیبت صغری مردم بوسیله نایبان خاص امام باایشان در ارتباط بودند و پس از آن که آخرین نایب وفات یافت غیبت کبری آغاز شد. غیبتی که در آن امام مردم را می بیند و فیوضاتش به آن ها می رسد اما مردم ایشان را نمی بیند.

کلیدواژه ها:

منجی ، موعود ، مذهب تشیع