ارزیابی پایداری فضاهای زیرزمینی به روش سیستمهای مهندسی سنگ

دستیابی به یک طراحی بهینه در فعالی تهای مهندسی سنگ مستلزم شناسایی پارامترهای موثر و روابط بین آنها است. شناسایی پارامترهای بحرانی از مهمترین معیارهای ارزیابی گزین ههای طراحی در فعالیت های مهندسی سنگ است. همچنین آگاهی از روابط بین پارامترها و چگونگی تاثیرگذاری همزمان آنها بر یکدیگر در تعیین واکنش کلی سیستم ضروری است. در این مقاله، کاربرد سیست مهای مهندسی سنگ و چگونگی تفیسر آن در مسائل مهندسی در ارزیابی پایداری تونل آ ببر سد سیمره در زون خردشده گرابن نشان داده شده است. در این شیوه پارامترهای مهم روی قطر اصلی ماتریس قرار گرفته و اندرکنش بین پارامترها با مقداردهی کمی در عناصر غیر قطری تعیین و سپس به کمک این ماتریس میزان اثردهی و اثرپذیری هر پارامتر در سیستم ارزیابی شده است. در نهایت نتایج به دست آمده با طبقه بندی ژئومکانیکی توده سنگ به روش Q مقایسه شده است. نتایج بدست آمده از به کارگیری تکنیک سیستم های مهندسی سنگ نشان میدهد توده سنگ در کلاس پایداری متوسط جای میگیرد. همچنین صفحات لایه بندی و گسلهای منطقه به ترتیب به عنوان مهمترین عوامل ناپایداری به دست آمده اند.

کلیدواژه ها:

سیستمهای مهندسی سنگ ، پارامترهای بحرانی ، ماتریس اندرکنش ، ارزیابی پایداری ، زون خردشده گرابن ، تونل آ ببر