بررسی پتانسیلهای اکتشافی میادین زمینگرمایی در اطراف آتشفشان سبلان بر پایهی یافتههای هیدروژیوشیمیایی

آتشفشان سبلان به سن پلیوکواترنری جزء فعالیترین مناطق ایران به لحاظ فعالیتهای زمینگرمایی میباشد. ظهور سیالات گرمابی دما بالا در سطح زمین و بخارات سطحی از بارزترین علایم این فعالیتها میباشد. این سیالات دما بالا با سنگهای دربرگیرنده که عموما0 ماهیت آتشفشانی داشته و دارای ترکیب آندزیت پورفیری، مونزونیت و واحدهای آتشفشانی رسوبی میباشند اندرکنش داشته و تغییراتی در ترکیب آنهای صورت پذیرفته است. ترکیب عمده ی این آب -ها سدیم -کلسیم-کلرایدی، سدیم بیکربناتی میباشد. میزان TDS در بیشترین مقدار خود به میلی 6316 گرم بر لیتر میرسد و گسترهی pH تا 5/3ها این آب 16 متغیر 9/است. در این مطالعه ژیوترمومتری سیالات زیرسطحی در آخرین تعادل خود با محیط اطراف برای سیالات گرمابی منطقهی جنوب سبلان صورت پذیرفته است و بیشترین دمای محاسبه شده بر اساس ژیوترمومتر K/Na حدود 270 ی سانتیدرجه گراد برآورد شده است.

کلیدواژه ها:

سیستم زمینگرمایی ، سبلان ، هیدروژیوشیمی ، ژیوترمومتری