بررسی الگوهای معماری پایدار در اقلیم گرم و خشک از نگاه ارزشهای سنتی معماری بومی

کاربرد مفاهیم پایداری و اهداف توسعه پایدار در جهت کاهش اتلاف انرژی وآلودگی محیط زیست در معماری، مبحثی به نام معماریپایدار را به وجود آورده است. در این نوع معماری، ساختمان نه تنها با شرایط اقلیمی منطقه خود را تطبیق می دهد، بلکه ارتباط متقابلیبا آن برقرار می کند. باپیشرفت معماری مدرن روشهای بومی که متناسب باطبیعت واقلیم منطقه ای هر بوم بوده ،رو به فراموشی رفتهاست.بنابراین می توان با شناخت و بررسی معماری بومی و ویژگیهای متناسب و هم ساز با اقلیم هرمنطقه در بهبود معماری بناهایامروزی بهره برد و شرایط طبیعی واقلیمی مبدل به یکی از مهمترین تدابیر در معماری شده و معماران ملزم به رعایت اصول طراحیمتناسب می گردند. از این رو در مقاله فوق به بررسی ویژگی های معماری سنتی وبومی ایران پرداخته ایم ومعماری اقلیم گرم و خشکسیستان در جهت بیان این ویژگی رامطرح کرده ایم و از آن جهت که منطقه سیستان دارای هوایی گرم وخشک است معماری در گذشتهمتاثر از این خصایص بوده که امروزه بدون توجه به نکات اقلیمی بناهای مدن باقابلیت های محدود محیطی شکل گرفته است .روش تحقیقدر این کتابخانه ای ومنطبق برمفاهیم معماری ایرانی اسلامی ومعماری سنتی ایران است .در این مقاله سعی شده با نظربه اصول معماریپایدار به بررسی ویژگیهای مانند تاثیر اقلیم ،زمین و طبیعت،درطراحی پایدار برای رسیدن به هدف که همان دستیابی به معماری سنتیبه عنوان الگوی معماری پایدار و توسعه پایدار و حفظ زمین و منابع انرژیی آن است بپردازیم. و در نهایت راه کارهای پیشنهادی برایطرح بناها در اقلیم گرم وخشک باشناخت اصولی که در گذشته رعایت می شده وجوابگوی نیاز های یک بنا در اقلیم بوده داده شده است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، ارزش های سنتی ، معماری بومی ، اقلیم