ارزیابی و سنجش وضعیت روسازی ها و نحوه محاسبه PCI هر خرابی

در حال حاضراحداث هر کیلومتر راه درکشور(بسته به مورد)بین 2/0 الی 20 میلیارد ریال هزینه در بر دارد که خود گویای این واقعیت است که راه هااز جمله سرمایه های عمده ملی هستند نیاز بناها و زیر ساخت ها ( مانند پل، ساختمان، سد، وراه و...) به دراختیار داشتن یک سیستم مدون و مجهز تعمیرو نگهداری به نسبت توسعه و افزایش حجم فعالیت های آنها فزونی میابد. وجود یک سیستم مجهز و برنامه ریزی شده تعمیرات و نگهداری از آن رو ضروری و الزامی است که کنترل مستمر و اطلاع کامل از اوضاع و احوال و نحوه عملکرد ساختمان، ابنیه، راه را ممکن می سازد و لذا ارایه مطلوبترین سرویس های تعمیراتی واخذ بهترین روش ها برای تداوم کار با حداکثر بازدهی و تحمل حداقل هزینه امکان پذیر است. موضوع تعمیر و نگهداری برنامه ریزی شده به منزله موضوع نگهداری و صیانت از کل مجموعه زیر ساخت و سیستم جلوه گراست از جمله اهداف تعمیر و نگهداری از یک طرف افزایش زمان قابلیت استفاده و بهره وری از سیستم های موجود و کاهش نرخ و تواتر خرابی و از کار افتادگی این سیستم هاست و از طرف دیگر افزایش طول عمر مفید اقتصادی زیر ساخت بخش های موردنظر می باشد. لذااین گونه فعالیت هامیبایست طبق برنامه ریزی صحیح و علمی صورت انجام پذیرد و بر پایه اصول محاسبات آماری و ریاضی مبتنی گردند و به منظور نیل به مقاصد فوق و برای آنکه بتوان وضعیت یک روسازی را بنحو قابل اعتمادی پیش بینی نمود می بایست درجه بندی عینی و قابل تکرار برای شناسایی وضعیت روسازی استفاده نمود. روشی که در این مجموعه به منظور ارزیابی وضعیت روسازی ها ارایه می شودروش شاخص وضعیت روسازی(PCI(می باشدکه با استفاده از تجهیزات ابتدایی نه پیشرفته نظیر متر، خط کش، شمشه، تراز و گونیاو با در اختیار داشتن کتابچه راهنمای نحوه محاسبه PCI نیزامکان پذیراست. PCI یک نشانه عددی است که مقدار آن از صفر برای یک روسازی غیر قابل استفاده تا صد برای یک روسازی کاملا بی عیب و نقص تغییر می کند. محاسبه PCI براساس نتایج یک بررسی چشمی صورت می گیردکه در آن نوع، شدت و میزان یا سطح تراکم خرابی مشخص می شود. درجه اضمحلال روسازی تابعی است از نوع، شدت، و سطح تراکم خرابی که با استفاده از ضرایب کاهندگی تعیین می شود.

کلیدواژه ها:

واحد نمونه ، ضریب کاهندگی ، درصد تراکم