مسکن روستایی، تحول از ابعاد اجتماعی به فردی

مسکن در هر جامعه ایی بدون شک به عنوان بستر اساسی شکل گیری زندگی بحساب میآید این امر در جامعه روستایی ابعاد مختلف و وسیعتری را نیز شامل میشود. بگونهای که با مطالعه بر روی آن می توان ابعاد مختلف زندگی روستایی را درک نمود و رفتار ساکنین آن را از ابعاد مختلف فرهنگی ارزشی، اقتصادی و اجتماعی را دریافت و مورد بررسی قرارداد، در واقع کلام مسکن روستایی آینه تمام نمای فرد روستایی و در مقیاس کلان تر جامعه روستایی است، جامعهای پویا با تفکرات خالص، اجتماعی که در خود بستر شکلگیری فرهنگ غنی انسانی، که می تواند نقش بسزایی در تعالی فرهنگی آن داشته باشد، بشمار میرود. اما در روزگار کنونی تغییرات مهم رخ داده در سبک زندگی این جامعه به دلایل مختلف از قبیل مهاجرت به شهرها، مراودات مختلف فرهنگی و تاثیر رسانهای فرهنگ شهری، مشکلات و مسایل عدیده اقتصادی و بسیاری از مسایل اجتماعی و فرهنگی بوجود آمده و باعث گردیده در بسیاری از روستاها ضمن تغییر در ساختار زندگی افراد محتلف دیگر شاهد آن فرهنگ ناب نباشیم، به گونهای که بواسطه دلایل یاد شده شاهد شکلگیری نوعی از اجتماع شهری در روستاها با فرهنگ چندگانهی شهری می باشیم. از جمله مهم ترین اثرات این تغییرات در مسکن روستایی میباشد. این تاثیر را در ابعاد مختلف می توان مورد بررسی قرارداد اما بحث مهم بعد اجتماعی این مسکن و تغییرات رخ داده در این حوزه می باشد بگونه ای که با تخریب و جایگزینی مسکن بومی روستا با ساختار مسکن شهری و به وجود آمدن نوعی از مسکن روستایی/شهری، شاهد فاصله گرفتن از ساختار تعاملی و اجتماعی و کم شدن آن و حرکت به سوی انزوای فرد در این مسکن می باشیم. حرکت از ساختار اجتماعی به ساختار فردی، به نوعی فردگرایی، حرکتی است شتابدار که با فرهنگ بومی روستاها در تضاد می باشد، این مقاله درصدد است با روش تحقیق توصیفی تحلیلی ضمن بررسی این مقوله و ارایه تعریفی از مسکن در شهر و روستا، به بررسی ابعاد این سیر و حرکت و تغییر در سبک زندگی مردم روستایی بپردازد و تاثیرات رخ داده در فضای جمعی معماری مسکن روستایی را مورد بررسی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

مسکن روستایی/شهری ، مسکن روستایی ، تحول مسکن ، فضای انفرادی