تحلیلی برنحوه کاربرد روشهای بیان معنا درمعماری

ظاهر و باطن یا معنا و صورت را می توان دو مرتبه مهم از هر آنچه در عالم موجود است، دانست. معماری و اثر معماری نیز صورتی است که در باطن خود دارای حقیقت و معنا می باشد و مخاطب در مواجهه با اثر معماری، معنا و مفهوم مستتر در صورت را درک و دریافت می نماید. ارتباط صورت و معنا در معماری و مراتبی از معنا که در معماری بروز و ظهور می یابد؛ متفاوت و متنوع بوده و مخاطب با توجه به جهان بینی و همچنین قدرت ادراک خود، مرتبه یا مراتبی از معنا را در می یابد. انتقال معانی از طریق صور محسوس، در حوزه های مختلفی نظیر؛ ادبیات، فلسفه و هنر با روش ها و ابزارهای گوناگون صورت می پذیرد. برخی از این روش ها قابل تعمیم و تشخیص در معماری نیز می باشند. هدف از این پژوهش تبیین نقش معنا و روش های انتقال معانی در حوزه های مختلف و بررسی نحوه کاربرد آنها در معماری با تاکید ویژه بر تمثیل، به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای بیان معنا، می باشد. پرسش های اصلی پژوهش عبارتند از؛- روش های مختلف بیان مفاهیم و معانی کدامند - مهمترین روش های بیان معنا چگونه در معماری کاربرد می یابند - نقش و کاربرد تمثیل در طراحی معماری چیست نتایج این تحقیق که به روش توصیفی، تحلیلی و با رویکرد کیفی انجام گرفته است نشان می دهد؛ بیان معانی و مفاهیم در سطوح و مراتب مختلفی انجام می گیرد. در معماری نیز معانی به اشکال و صور مختلف و با روش های متنوع تجلی می یابند. یکی از مهمترین روشها استفاده از زبان تمثیل می باشد. این ابزار علاوه بر ایجاد تصویری عینی (مادی)، تصویری ذهنی از مفاهیم نیز در اندیشه مخاطب ایجاد می نماید و سبب ادراک بهتر معنا، توسط فرد می گردد.

کلیدواژه ها:

معنا ، صورت ، تمثیل ، نماد