بررسی تاثیر بکارگیری روسازی های بتنی در ایمنی احتراق تونل ها

با توجه به افزایش روزافزون تصادفات در کشور، پرداختن به مسیله ایمنی راه ها بسیار حایز اهمیت می باشد. در تونل ها با توجه به وجود محدودیت های مختلف، موضوع ایمنی اهمیت دوچندانی می یابد. چرا که وجود آتش سوزی در تونل ها می تواند علاوه بر ایجاد مشکلات تنفسی، باعث وارد آمدن صدمات زیادی به سازه تونل گردد. در این مقاله به بررسی استفاده از روسازی های بتنی در تونل ها به لحاظ ایمنی و بمنظور کاهش آثار زیان بار حریق پرداخته شده است. در این راستا نقش عواملی نظیر سیستم تهویه، سیستم پوشش تونل و نوع روسازی استفاده شده در تونل مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داد که استفاده از یک جریان هوای حداقل طولی در تونل می تواند باعث کاهش اثرات مخرب گردد. همچنین با توجه به ماهیت ویسکوالاستیک روسازی های آسفالتی، مشخص گردید که این نوع روسازی در برابر احتراق مقاوم نبوده و علاوه بر نرم شدگی در دماهای اولیه، با افزایش دمای احتراق، خود روسازی مشتعل شده و باعث تشدید آتش سوزی می گردد. پس از آتش سوزی روسازی آسفالتی با انتشار گازهای سمی از خود می تواند شرایط تنفسی را بشدت دچار بحران سازد و این در حالی است که روسازی های بتنی هیچگونه گازی از خود متصاعد نکرده و پس از احتراق نیز همچنان بدون نرم شدگی و ترک خوردگی باقی می مانند. بنابراین در شرایطی که امکان آتش سوزی و وجود محدودیت های امدادرسانی وجود دارد )نظیر تونل ها( بهتر است با توجه به ظرفیت گرمایی بالای بتن، از روسازی های بتنی استفاده کرده تا علاوه بر کاهش دمای آتش سوزی، امکان امدادرسانی برای نیروهای امداد را نیز فراهم نماید.

کلیدواژه ها:

روسازی بتنی ، ایمنی ، تونل ، احتراق