نگاهی نو به تربیت و ابعادآن سیاسی ،اجتماعی ، عرفانی از دیدگاه دین مبین اسلام

انسان بالطبع فطرتی خداشناسانه دارد که درمسیر رسیدن به این میل خدا جویانه دچار فراموشی و کج فهمی از مقصد خویش گشته است .خداوند برای بازگشت بشریت به سعادت و هدف غایی خلقت، پیامبران الهی را فرستاد تا بشر را تربیت و به مقصد حقیقی نیل دهند . تربیت مسله ای است داری ابعاد مختلف که هر مربی که مسولیت تربیت متربی را برعهده دارد باید به همه ی ابعاد آن توجه کند در آن صورت وظیفه ی خویش را در قبال این مهم انجام داده است . چنانچه اگر تربیت را مختص به یک بعد بداند. نه تنها مسولیت خویش را انجام نداده بلکه متربی را از مسیر سعادت به شقاوت رهنمون گشته است .تربیت دارای ابعادی مختلف از جمله سیاسی ، اجتماعی ، عرفانی ، هنری ، دینی ، اخلاقی و ... می باشد که پژوهش حاظر در سه بعد سیاسی ، اجتماعی ، عرفانی اختصاص یافته است بر این اساس هدف پزوهش حاظر بر رسی، تببین و تحلیل ابعاد تربیت سیاسی ، اجتماعی ، عرفانی می باشد تربیت اجتماعی نقش مسولیت پذیری ، اجتماعی کردن ، انجام و ظیفه، و قانون مداری متربی را برعهده دارد ،تربیت سیاسی نقش رهبری اجتماع متربی را برعهد دارد که فرد را برای جامعه پذیری آماده می کند ، تربیت عرفانی نقش تزکیه متربی و خود اصلاحی وی را در اختیار گرفته است.روش تحقیق پژوهش بصورت کتابخانه ای بوده که ابزار گردآوری شده به صورت توصیفی تحلیلی و از اسناد و مدارک شامل کتاب ها ، مقالات ، و ... بوده است است دستاورد پژوهش طبق یافته ها دلالت دارد بر اینکه تربیت درست ، بموقع ، مربی مناسب و توجه به تمام ابعاد تربیت می تواند موجب پرورش و شکوفایی استعداد های متربی شود .و رسیدنبه سعادت فرد را تضمین کند

کلیدواژه ها:

تربیت ، ابعاد تربیت ، تربیت اجتماعی ، تربیت سیاسی ، تربیت عرفانی