نقش هوش معنوی در تربیت دینی

عصر ما، عصر چالش هاست. بحران ها و چالش هایی که ضمن ایجاد تغییرات عمده و زیربنایی در انسان ها سبب تحولات و پویایی های خاصی در جنبه های گوناگون زندگی او شده است بحران هایی که حتی در ثابت ترین بعد وجودی انسان رخنه کرده و باعث تحول عمیق در آن شده است. این تحولات و تغییرات، سبب فرایند تربیت، در جنبه های مادی و معنوی زندگی انسان، ظهور دوباره کشش معنوی و نیز جست و جوی درک روشن تری از دین و کاربرد آن شده اند. در راستای تربیت دینی و به موازات بررسی رابطه دین و معنویت، گروهی از پژوهشگران در تبیین برخی از مشاهدات و داده های خود، درصدد تعریف مفاهیم جدید در زمینه دین و معنویت بوده اند. برای نمونه، مفاهیم سلامت معنوی، تحول معنوی و بهزیستی معنوی در آستانه هزاره سوم میلادی به ادبیات آکادمیک روان شناسی اضافه شده اند.، سازه هوش معنوی یکی از مفاهیمی است که در پرتو توجه و علاقه جهانی روان شناسان حوزه دین به ترتبیت و معنویت مطرح شده و توسعه یافته است هدف مقاله حاضر، تبیین نقش و جایگاه مفهوم هوش معنوی در تربیت دینی، به منظور رشد و پرورش همه جانبه انسان است این مقاله در قالب مطالعه ای توصیفی – تحلیلی، از طریق دسترسی به منابع دست اول اینترنتی و کتابخانه ای بررسی شده است مطالعات مقدماتی نشان داد که اصولا پرورش هوش افراد در محدوده دانش و اطلاعات زیستی است، ولی هوش معنوی شامل تفکرات انتزاعی و ماورایی است . هوش معنوی مفهوم دینی دارد و از طریق دانش و قوانین معنوی پرورش می یابد که در دنیای ما پیدا می شود و در ادبیات دینی مطرح شده است می توان گفت هوش معنوی به انسان تمامیت می بخشد و به او یکپارچگی و وحدت عطا می کند که از مهم ترین اهداف تربیت دینی انسان هاست.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، تربیت دینی ، روان شناسی